می نوشم امشب واژه ها را از سبویت            پُر می شـود جـام عـطـش از آبـرویت

سجاده ات پهن است در محراب، حالا            تـر می شـود ابـیـات از آب وضـویـت

مُهر نمازت از کدامین خاک پاک است؟            اینگونه چرخیدست عالم رو به سویت؟

تـکـبـیـر می گـویـد غـزل (الله اکـبـر(            بوی خوش سیب است اینک از گلویت

قـد قـامـتت کرده قـیـامت عـالـمـی را            در سجده رب العالمین در گـفـتگویت

تب دار هـستم در ورقـهـای صحـیـفـه            مانـند وقـتـی که تو دیـدی روبـرویت

مـردی کـمـر خـم کرد از داغ بـرادر            چشم انتـظاری مانـد آنجـا که عمویت